زندگي برباد ڪيئي، بي وفا شابس ٿئي،
تنھنجي دل منھنجي هئي ٻئي کي ڇو ڏنئي؟
حال محرم تون هئين، تون منھنجي دل جو ڌڻي،
تنھنجي صحبت ساھ کي، هر وار وئي هر دم وڻي،
اڄ اهو ساجن ساڳيو، پر پيار جي ٻولي وئي.
ڇا ٿيو ٿم هاءِ هاءِ، ڪا گهڙي گُذري نہ ٿي،
پلڪ هڪڙي تو بِنا، پنھنجي منھن نِبري نہ ٿي،
بي حال مان لاچار آهيان، مسڪين ڇو ماري وڌئي.
تنھنجي خاطر لوڪ ۾ هيڻو سڀ کان ٿي رهيس،
تنھنجي لاءِ حال حاضر، توڙي مفلس ٿي ويس،
جا ڪيئي مانجهي امن سان، سا گهڙي وسري نہ پئي.