شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

مــــوکــان تــــون ٿـــو رُســـين پــيارا، دنـيا بہ رُســي ٿــي وڃـي،

مــــوکــان تــــون ٿـــو رُســـين پــيارا، دنـيا بہ رُســي ٿــي وڃـي،
مــايــوس مــان ٿــي ٿــو پــوان ۽ نــظــر بہ جُهــڪي ٿــي وڃــي.
پئي ٿي چِڻنگ دُکـي جِهـمڪي، مُـنھنـجـو گهــر بہ غــريــباڻــو،
هــــوريــــان هــــوريـــان ٿــي هــوا هــلي ۽ بــاھہ مـچـي ٿـي وڃـي.
ڪــمــزور آهــيــان ڏاڍو، ســـــــڄـــــو ســــــارو بـــــــدن ســــــاڻـــــو،
رهــندو رنــج رُسـامـا تنھنـجـا، رت سُـونھن سُـڪي ٿـي وڃـــي
خــــــيــــرات حُـــســـن جــــي تـــــون، ســـــرِ عـــــام هـــلائـــيـــن ٿــو،
افــسوس ٿــئي ٿــو مــون کــي، رهـجـي دل هـي بُکي ٿي وڃي.
اِمــن چــانــگ مـانـجهي دِل جــو دســتور نِـــرالـــــو آ،
ڏِسي ســونھن صـنـم تــنھنجـي، ٿــي ڏاڍي خــوشــي ٿــي وڃــي.