کول کيسو خرچ ڪر نہ تہ ڀڄ حُسن جي بازار کان،
ڪر مزدوري يا ٿيءُ هاري، يا سيٺ ٿي سُرتار سان.
حُسن وارن کي کپي ڌن ۽ دولت عام جام،
جا بجاءِ نوڪر ٿيءُ رھ، سِر نِوائي پيار سان.
هڪ ملامت لوڪ جون، ٻيو لُڙ بکيڙا، گوڙ گُونج،
اهي درد سيني ۾ سَما ڪُل صبر وَ قرار سان.
غلط ڳالھيون غلط افواھ ڪيس ڪوڙا ماڻهن سندا،
ٻُڌي ڪل تون صفا چپ ڪر صبر وَ سھڪار سان.
حُب حسينن جي ڀلي رک ڪينو رک تون ڪينَ ڪي،
بيٺي گُل جو پيو واس وٺجي، ڪُجهہ نہ وڃي پن ڏار سان.
اسان جي هي حقيقت آ، نہ ٿي سَرجي سوائي سھڻن،
عمر ساري گُذر ٿي وئي امن عشق جَي اُپٽار سان.