ڪجهہ بڻجان پيو، بڻجڻ کان اڳي هي پنھنجي بناوت گم ٿي وئي،
تنھنجي پيار جي پيارا، ڪهاڻي بڻيس ۽ پنھنجي حقيقت گم ٿي وئي.
تنھنجي ذولفن جي ناپيد چڪر، هن منزل جو هسوار ڪيو،
تنھنجي درد اندوھ اهڙا داغ ڏنا، هر پاسي کان راحت گم ٿي وئي.
هي ناز ڪندڙ شھ نين سنوان، جيئن سامھون ڪُهن تيئن شوق مچي،
جان ڪُسي مان ۽ وري مان ڪُسان، هن جيئڻ جي چاهت گم ٿي وئي.
هن روح جي پنھنجي حقيقت آ، آهي مٽي جي جسم جو جامون پر،
هي صورت جي تون سمجهي سگهندين، تان غير غلاظت گم ٿي وئي.
شاه حُسن جي گوناگون سدا، هر گُل کي بھاري بخشي ٿي،
مون کي تنھنجو قسم اي مانجهي امن، پنھنجي غم جي وضاحت گم ٿي وئي.