شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

اَي ســـمـــــجھہ وارا سھڻـــــا، سُــــــڻ ڌِيـــــان ســــــڀ ڌري،

اَي ســـمـــــجھہ وارا سھڻـــــا، سُــــــڻ ڌِيـــــان ســــــڀ ڌري،
تـو بِن سري تہ ڪئـين ســري، تنھنجي نہ ڀر ڪــوئي ڀري.
هـڪ تو سڄڻ سھڻي ڪــري، ڪـنھن ســان نـٿو ڪُـڇـان،
سـڀ کــان آهـــيـان هـــيـــڻو پِــريــن، ســڀ کــان پـــري پــري.
ڪھڙي طـــرح تـــاريـــخ ۾، نــــالــــو پـنھنـجــو ڇڏيــون،
اهــــڙو ڪـــجـــي ڪــــو پــــيـار جـــــو، ٻُــــڌنـــدڙ ٻُــڌي ٺــري.
هـــــــي بــــــــاغ بـــــــــاران ۽ بھارن جــــا ڀــــريــــل بـــادل،
ڇــڇــڪــو اوهــيــرو شـــام جــــــو ول ڇـــــل ڪـــــري وري.
اي اِمــــن مــــحــبــوب ٿــــو مــــرضــــي پـنھنــجــي رکـي،
ڦــــاٿــــــا ســــين ڦــــاســــڻ لاء، ڇـــڏائـــڻ دل نـــٿي گُهـــري.