ڏکن سورن ۽ صدمن ۾ ڪي ئي سال ڪاٽيا ٿم،
جڏهن کان دل توسان ڦاٿي، رڳو رنج وَ غم پِرايا ٿم.
ڪڏهن ڪنھن غير جو دڙڪو، ڪڏهن پنھنجن سَتايو آ،
هن عشق وَ مُحبت ۾، قدم جيئن ئي پايا ٿم.
اچن ٿيون ياد اُهي ڳالھيون، روئڻ ٿو اچي هر هر،
طرح ڪھڙي سڄڻ توسان زمانہ گڏ گذاريا ٿم.
پنھنجي ياري ياد ڪر ڪيئن نہ قُرب هوندا ها پنھنجا،
ڪچھريون قُرب واريون امن مانجهي فسانہ سڀ وساريا ٿم.