شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

سُــــڪــــا ٿـــي ويــــا فـــصــل ســـاوا، ٻُـــٽ ڌرتـــي نہ بـــارِش ٿــي،

سُــــڪــــا ٿـــي ويــــا فـــصــل ســـاوا، ٻُـــٽ ڌرتـــي نہ بـــارِش ٿــي،
هـــاڻـــوڪــي هـــيل سـانـــوڻ ۾، ڪـــڪــرن کــي ڪــا آرس ٿـي.

اُڏامـــــي ٿـــــي رڳـــــو واري، خُـــشـــڪ ســــالــــي آ سُـــــڃ ســــاري،
وِلھين جـــو واهــــرو يـــا ربّ، غـــريـــبن جـــو تــــون وارث ٿـــي.

ٿـــــــر وارا ســـــادا مــــاڻھون، گُــــذارو آ مـــال تــــي جــــن جــــو،
ڏُڪــــر ۾ ٿــــي مُـــئا ڏوڙا، نہ قُــــرب بــــنـــدي نہ ڪــــا رس ٿـــــي.

جـــــن مــاڻــهــن ڪــــيو آ بـــند، پـــاڻــي مـــــحــــبوب مــــارن جــــــو،
آهِ غــريـــبان َهـــر خُــدائــي، سُــخـــن گـــــوئـــي هـــي پــــارس ٿــــي.

ڪــڪــر ڪــارا ڪيـئن ايـندا هـا، وســي وسـڪـار گجن گــوڙون،
ٿـــــــــڌا ســـــارا ٿــــر ٿـــــوهــــر، ويــــنـــدا هـــــا مـــــال مـــــارس ٿـــــي.

ڏيــــو پـــاڻـــي ڏيـــو پـــاڻـــي، پــچــي ڪـــا پـــوک پــنہ ــوارن جــي،
وٺـــــو دل مــــــان دعــــائـــــون ڪـــي، ڏاڍي ڪـــا تــاب تــارس ٿـــي.

اِمــن مـــانــجهـي زمــانـو هــي، ويــنـدو گــذري بھادر ٿــيو،
جي مـون پـارا مِــٺا ماڻھون،تہ ويـــندي چـــويــاري چـــورس ٿــي.