ٻِنھي جهانن کان نِرالي، نئي هجي ننگري سفا،
اِها تہ گردش ٿي گهمائي، عرش وڃي آدم لڌا.
جُستجو، آرزو ۽ اُميد جي بھاني
ڪري انسان عمل جيڪو، موٽائي نہ ٿو اُن کي خُدا.
هر ڪم آسان ٿي ٿو پوي ۽ هر دل موتي جي مِثال،
مروتِ فڪر، ايمان سلامت ۽ دل نہ دل کان جَي جُدا.
عِلم فنون ٿو سنواري، هر اُجڙي دنيا برباد کي،
سج چنڊ ڇا آهي ادا، دنيا جي اڃا اڳتي ڪٿا.
اي اِمن بي عِلم آدمي، سوانڌي مِثل،
هي حقيقت ٿو چوان، ناهي ڪنھن جي ڪا نِدا.