شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

ڪيئن ڪجن ڪي، قرب جون واري وڏيون وضاحتون،

ڪيئن ڪجن ڪي، قرب جون واري وڏيون وضاحتون،
ڇاڇا چوان ڇا ٿو پُڇين، هن حال جون حڪايتون.
ڪو قال آ، ڪانھي ڪٿي هن پيار جي پيارا پهر،
جن جن تي جان جيءُ ڏنم، سي جل ڏِين جلاوتون.
هن عشق ۾ اُلجهي نہ سو، ڄاڻي نہ جو پُرجهي نہ سو،
هن درد جون ڌراوتون، هن عشق جون امانتون.
هڪ دفعو صورت ڏسي جو ساھہ ۾ سانڍي رکن،
اهڙي طرح عاشق ڏسن الله جون علامتون.
محبوب جي نازُڪ نظر، ٿي اڄ ڪُهي ۽ دل ڪڍي،
اڄ بچائن ڇو نہ ٿيون؟ ڪاڏي ويون ڪرامتون.
مانجهي اِمن تون عام کان پاسي رکي ڏس پاڻ کي،
پاڻ جاچي پاڻ پس ۽ پاڻ ۾ قُرابتون.