توسان هڪ خوشي خاطر عمر گُذري سڄي اهنجي،
ڇِڄي تون ڇا ڪندين پيارا، پڪي دل مان ڪندس پنھنجي.
ٻہ ٽي ڏينھن مٽائي پنھنجي مُنھن گهمان توکان الڳ آجو،
اُڪنڊ ۽ تانگه سڀ ٽوڙي، ڏسان ڪا پل گهڙي سھنجي.
سوين راتيون سوز ۾ سڙندي تنھنجي در تي ويون گُذري،
ڪڏهن بي ڪونہ ليکيو تو، نہ پئي مون تي نظر تنھنجي.
زماني ۾ سواءِ ربّ جي، ٻي سڀ شيءِ بدلبي آ،
ساڳيو اڄ تون رهيو ناهين، نڪي ڪا سُونھن ۾ سرسي.
امن مانجهي وِساري ڇڏ، نڪي تو وٽ وري ايندو،
وڃڻ جَي ڪاڻ وِيو توکان، وڃڻ جِي شي ڪٿان ورندي.