شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

ڇو راھ پنھنجي تو مون کان، جُدا ڪري ڇڏي،

ڇو راھ پنھنجي تو مون کان، جُدا ڪري ڇڏي،
دوستي ۾ دغا جي تو هڪ انتھا ڪري ڇڏي.
غير وٽ ترسو پر اسان وٽ بہ اچو،
بي وس ٿي اهڙي، مون سدا ڪري ڇڏي.
دولت، جان، عزت مان تنھنجي حوالي ڪيم،
دوستي جي ادائگي مون ادا ڪري ڇڏي.
جنھن سان وفا ڪيم اُن پئي دغا ڪئي پر،
مون هر دغا ڪندڙ کي دُعا ڪري ڇڏي.
نہ وفا ملي نہ وفا ڏٺم نہ وفا جو مزو مليو،
مگر وفا جي اکر تي زندگي فدا ڪري ڇڏي.
هجان ها واپاري، سيٺ يا ڪيمياگر،
پيار جي دنيا ۾ اچي مون خطا ڪري ڇڏي.
مانجهي امن پيار کي پيار ڪري ورهايو اٿم،
پنھنجي ليکي پيار ۾ پيار سان سخا ڪري ڇڏي.