شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

مِـــلــي نـــٿـــي اهـــڙي خُوشــي، جھڙي مــلـــي عـــذابـــن ۾،

مِـــلــي نـــٿـــي اهـــڙي خُوشــي، جھڙي مــلـــي عـــذابـــن ۾،
ڇــــا ٿــــو پُـــڇــيــن ڇــاڇــا چـــوان ســـوالــــن ۽ جـــــوابــــن ۾.
جـنھن کـان جـانِــب، ڪـري ويــو الـوداع مـــون کــي ڇـــڏي،
اُن ڏينھن کـان هـر پـل ڳــڻـيان، هــر پــل گـهـڙي حِــسابـن ۾.
مــون بـنـدگـي جــــا هــي نـتـيـجـا، ڪـــيـن هـــا ڄــــاتـــا مــــگـــر،
قِـسـمت ســــندا اُبـتا چـڪـر، زيـنـت بـڻـيا مـنھنـجي بــابن ۾.
مــون چـــــيو چھرو چُــمــان، تــوســان رهــان پــر پــوءِ پــريــن،
افــــســــــوس آ، آقـــــا رهـــيو نــوڪــر کـــان نِـــت نـــقـــابـــن ۾.
ڏي جـــام تـون ساقي ڀري، هي مست مئي ڪش پُر ڪشش،
جھڙو نـــشـو دلـــبـــر ڏِٺــــي، اهــــڙي نہ شَــــھہ شـــرابــــن ۾.
کِــلــــندي مــلــين خــوابـن ۾، سـانـڀيان سڄڻ سرڪش رهين،
هـــــي فــيــصــلو ٿــيــندو اِمن، قــيامــت ســـندي قـــيامـــن ۾.