شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

دل جو سواد ياري آ،

دل جو سواد ياري آ،
عجب هي مواد ياري آ.
ياري ۾ وفاداري جُزو هي خاص خالص آ،
هڪ ٻئي تي پڪو اعتماد ياري آ.
ملي ٿو غم زماني ۾، بنا غم جي نہ ماڻھو ڪو،
اصل ۾ هي ٺھي دنيا، سندس بنياد ياري آ.
ددنيا جو حرص هُج داري، ناهي خُواري تہ ٻيو ڇاهي؟
دنيا ٻي اچ وڃ ۾، اصل آباد ياري آ.
مُٺا جَي لوڀ لالچ ۾، حياتي تيل آ تن جي،
اهڙن ماڻهن خُدا سون ڪئي برباد ياري آ.
امن جاچج، شريڪِ غم نہ ٿيو جيڪو، ڪھڙي ڪم جو،
خوشي ۾ جو اچي هر هر، اها بي بنياد ياري آ.