شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

سامھون کڻ نظر تون، مرڻ جي گهڙي آ،

سامھون کڻ نظر تون، مرڻ جي گهڙي آ،
مرڻ کان وري پوءِ جيئڻ جي گهڙي آ.
ٺھن دس ۽ ڊهندس مزو آ انھي ۾،
شراب طهورا پيئڻ جي گهڙي آ.
جنت عدن ۾ جيءُ ڪيئن ٿو ريجهي؟
توسان يار گڏجي رهڻ جي گهڙي آ.
ڪڪوريل ۽ ڪيفي ڪڪوهي اکيون ڏس،
ڪُھ تون ڪُسان مان، ڪُسڻ جي گهڙي آ.
قاتل زخم جو ڪڙو ڪو زخم آ،
ڪچي ڦٽ زخم جي، چڪڻ جي گهڙي آ.
نہ چئو ڪجهہ تون مونکي، عليلن جي دنيا،
ستايل سڪن ٿا، سڪڻ جي گهڙي آ.
امن چانگ مانجهي ماري جو جياري،
انھي جي دامن ۾ لڪڻ جي گهڙي آ.