تنھنجي اک جو ڪُٺل آهيان، هڪ تار تڳي نہ سگهان
سڙي خاڪ جگر ٿي ويو، ڪائي پل بہ بچي نہ سگهان
تنھنجي شاه حُسن جو هڳاءُ، ڪيئن دل کي ڪپي ٿو ڪُهي،
افسوس اهو آ رڳو، ڪجهہ چوندي چئي نہ سگهان
مون سان ناز ڪرين ۽ ٺھي ن، منھنجي رُوح ۾ راس رهين،
تنھنجي دام ۾ دل ڦاٿل، ٻئي هنڌ مان ڀڄي نہ سگهان
اي چانگ امن مانجهي ڪيڏي ڪوشش ڪئي مون پر،
ڪجي پيار بہ ڪيئن توسان، پنھنجي وس ۾ پُڄي نہ سگهان.