شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

تنھنجي اک جو ڪُٺل آهيان، هڪ تار تڳي نہ سگهان

تنھنجي اک جو ڪُٺل آهيان، هڪ تار تڳي نہ سگهان
سڙي خاڪ جگر ٿي ويو، ڪائي پل بہ بچي نہ سگهان
تنھنجي شاه حُسن جو هڳاءُ، ڪيئن دل کي ڪپي ٿو ڪُهي،
افسوس اهو آ رڳو، ڪجهہ چوندي چئي نہ سگهان
مون سان ناز ڪرين ۽ ٺھي ن، منھنجي رُوح ۾ راس رهين،
تنھنجي دام ۾ دل ڦاٿل، ٻئي هنڌ مان ڀڄي نہ سگهان
اي چانگ امن مانجهي ڪيڏي ڪوشش ڪئي مون پر،
ڪجي پيار بہ ڪيئن توسان، پنھنجي وس ۾ پُڄي نہ سگهان.