شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

تنھنجي ســونھن کان گر مـنھنـجــو ڌيـان بـدلـجـي وڃــي،

تنھنجي ســونھن کان گر مـنھنـجــو ڌيـان بـدلـجـي وڃــي،
مُــنھنـجـو خُــــدا، رهـــبر ۽ ڀـــــڳــــوان بـــــدلــــجــــي وڃــــي.
زنــدگـي ۾ بــندگـي تـنھنـجـي ڪـــندس ۽ جـيـئـنـدس مِــٺا،
ڀلي خـان ســـڀ مـون تـي کِـلن ۽ خــانــدان بــدلــجـي وڃــي.
رت ڦُــڙهــو هـــونــدو جــسم ۾، غــيرت ســان گُـنگاھہ جنگ،
جنگ عدو سان جوڙي جـوٽـيم، بــي ايــمــان بــدلـجي وڃــي.
دوزخ جــو ڊپ ڪــون ٿـــم، تـنھنـجــو هُـجـان ۽ دڙڪـا ملن!
رُڳو مُرڪ صـنم، غــم الــم دل جــو ارمــان بــدلـجــي وڃــي.
چـــــوي ڪــــيـــر ڪــــوئــــي دعــــــويٰ ڪــــري تہ ڏنـــڊ ڏيـــان،
تون ڪرين دل کي نشانو نظر جـو ۽ نشان بـدلـجي وڃـي.
سـامھون ڪــٿي ٿــو اچـي، اچـي تہ ڀُـلائـڻ تـان هـٿ کڻي،
اِبـلـيس ٿـي مـومـن پــوي شِــر کــان شـيـطان بدلـجـي وڃي
هـــر جــاءِ آهــي جــنــت بــريــن، فــرش و فـلـڪ تـازه ترين،
گُـــلــڙن ســـندي رونــق وڌي، بــر بـئـيـبان بـدلـجـي وڃــي.
ســتارن جي ســونھن وڌي پــوي، چنڊ کي بہ چاهت ملي،
فھم سان اچــي عقل مانجهي، ۽ انسان بدلجي وڃي.