عيب ڏِسي ڍولِيا ڍڪي ڇڏجان
نفرت جون پاڙون پٽي ڇڏجان.
پُڄئي تہ ڪنھن سان مُحبت رک،
ڏاڍي کان رستو مَٽي ڇڏجان.
جو ڦهلائي جڳ ۾ شِرارت،
رستو ان کان ڪَٽي ڇڏجان.
اي دلبر مران جي در تنھنجي،
لاش لوڙ ۾ لٽي ڇڏجان.
امن جو شعر سادو آ پر،
سوچ پنھنجي ۾ رکي ڇڏجان.
شاعري
غزل جھڙي جَواني
اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.
- 4.5/5.0
- 25
- 2
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- استاد اِمن آزاد مانجهي
- ڇاپو پھريون
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
- سنڌسلامت پاران
- سڀئي حق ۽ واسطا محفوظ
- ارپنا
- استاد امن آزاد مانجهي جن جي زندگي جو مختصر احوال
- مُھاڳ
- سھيڙيندڙ پاران
- مُلازم حُسين چانگ جا تاثرات
- شاعر جي همعصر اُستاد سُلطان علي چانگ (گدا) جا خيال
- ڪمپوز ڪندڙ جا خيال
- شاعري
- پري توکان اِمن مانجهي ڏٺم هر اک رُني آهي
- حمد
- نعتون
- يا مُحمّد مُصطفي آهين مون لاءِ آڌار تون،
- منھنــجي مــحــبوب مــدنــي جــا، تــرن تــصــور آمھون ســامھون
- چوي دل ٿي منھنجي اڄ اچان مان مديني
- دُعا (بغير ٽُبڪي جي)
- غزل
- غزل جھڙي جواني، تنھنجي ڪنول جھڙي جَواني
- دوزخ جــــو ڊپ لھي ويــــو، تـــنھنـــجـي اچـــــڻ کــــان پـــــوءِ،
- مـٺڙن مـٺڙن لــفـظـن جــا، اڄ سـونھن ســـان ســــودا ڪــرڻا هــن،
- اي ســونھن تـوسـان مــخاطـب هـان، تـون آهـين ڪـٿان جي، ڪاٿان آئين؟
- هــي روح جــزيـرو، جــيون ڦـــارون، تــن تـــسي ۾ تـــانـگهہ تڙپ،
- عـــــــدو جـي چـــوڻ تـــي عـــدالـــت ڇـــڏئـــي ڇـــــو؟
- دنـــيا جـو مـطلـب بـي سُـود سمجهہ، سھڻي محبوب صنم جي بنا
- لالائــــي ذارِعـُــروس گُلـــنار بــادِصــبا بھار مــان گــذران ٿـــو،
- مـــــوچــــــارا مـــوچارا مکـــڻ جھڙا ماڻھون،
- زخم ٿــــيا زور ضــعيفن کــي، زوراور زور ڪـــاپــاري،
- جُـهـنجهڙي واءُ جو ٿڌڙو جـــهونــڪو، صدائن جا گل ڏٺئي اکين ۾،
- سـيني ســـنوان ســـينگارئـــي،پـــيڪــان پـــنــبــڻــين جـــا،
- اصل ۾ سـونھن آهي ڇا؟ چمڪ ڇاهي؟ اهو ڪو نور آ اهڙو،
- وڪـــڙيـــل گــــيســــو ورن وســــيھر، وار گـــــهـــنـــا ۽ گـــــهـــــــاٽــــــا،
- هـــم زبـــان ۽ هــم ســفر تـلخِ زنــدان گــريـــان ڏســـي،
- زمـــانـــي ۾ نہ آهــي کــوٽــي، چـــڱــا مـــاڻھون، اڃــــان پـــــيا هـــــن،
- رُڳـــــــو رات هـــــڪـــــڙي تہ ٽِــــڪــــــندا وڃـــــــو هـــــــا،
- ادب ۽ ســاهـــت سھيڙي ٿــو، شــهشــير قـلم جي صــداقت ڏِس،
- دنـــيا جـــون اُڀــــاريــــون لھواريــــون ڏٺــــــيون ٿــــم،
- تــــون زنـــده قــوم جـــي ٻـــچــڙي کــي، دهـــمــان ۽ دڙڪـا ڇـو ٿـو ڏيــئــيـن؟
- سُــــڪــــا ٿـــي ويــــا فـــصــل ســـاوا، ٻُـــٽ ڌرتـــي نہ بـــارِش ٿــي،
- عـــجــــب مــــحــــبــوب ڏاڍو ٿـــــم، ڪــريـن ايـــڏي جـــفـــاداري،
- اِهــــڙو دنـــــيـــا ۾ ويـــــو آ دور اچــــي، ســــچــــا يـــار ســـڄـــڻ وفـــادار ڪـــٿي؟
- مــــان تـــنھنـــجـي شھر ۾ گُــــل هُـيس، تــو خُـوشـبو جـــي واس ورتـــي ڪـــانہ ،
- چـــري دل ســاگــر مــان تہ بـچــي بـنــد ٿـي ڀــيڙي،
- ظـــالـم وڏيـرا ڌمڪيون تنھنجيون، تــنھنــجـا داٻـــا مــڃــبـا ڪــونہ ،
- قدم سِر منھنجي تي ڌري ڪونہ سگهندين
- مــــوکــان تــــون ٿـــو رُســـين پــيارا، دنـيا بہ رُســي ٿــي وڃـي،
- سِـــتـــــم ســــو وار سھڻـا پــيـا، ڏوراپــا ڪـــيــنَ ڏيـــڻــا پــــيا،
- اڄ نــــاز ٿــــو ڪـــــريــــن تـــــون دلــــبر گهــــڻا گهــڻا،
- حــــڪــيــمــن جــي حــيـلـي دوا ڪــانہ ٿــيــندي،
- وقــــــت زمـــــانـــــــو ردوبــــــدل ۾، پـــاڻــهــي ڦِـــرنــــدو ايــــنـــدو،
- سڄڻ سامھون نِــگـاهــون ڌر، نــمــي هـي نــواب جُهــڪــي پــونــدا،
- تون تہ سمجهين نہ ٿو، پنھنجي پاڻ کي ڇو؟ تـنھنـجـي پـيدا ٿـيڻ جو ڇـا مقـصـد؟
- قــــدوَقامــت، شــاخِ طــوبـيٰ، شــاخِ گُــل شـمـشـاد چــئو،
- جو دل ۾ جاءِ جوڙي، قِــسمت سـان مِــلي ٿــو اهــڙو مھمان ڪــوئـي ڪــوئــي،
- هــڪ هو حسين آ، خنده رو دلڪش، بي تڪلفي کان بِنہ ه هو برتر،
- خــونـي شــهــباز نــظــرن جــو، ڏِســو جــادو هــي وٽ ســت تـــي،
- ڦِــڦـڙ ڦـٽـجـي پـــيا ڦــٽ ٿــي، ڦــٽـڻ جــي ڪـــا اٿـــئي اٽــڪــل،
- يـــــــــــار اســــــان وٽ ايـــــنــــدو آهـــــي، دل جــــــي آس وڌائـــــڻ ڪــــاڻ،
- دل بــي سُــڪــون رهــجــي، ديـــــــدار ٿــــــيو تہ ڇـــــا ٿــــــيو؟
- نـيـڻن تـنھنجن نِـمايو، گُهـنڊ گهور گهائي دل کي،
- ڀَـــيــري ڀَــيري خُــواب اوهــان جــا، خــيال اوهـان، جـا سُوال اوهان جا،
- اَي ســـمـــــجھہ وارا سھڻـــــا، سُــــــڻ ڌِيـــــان ســــــڀ ڌري،
- طــــوفــــان جــــي رُخ کــــــي مــــٽــــائـــي وڌوســــين،
- اکــــــــڙيــــــن کـــــي روڪ پـــــيارا، نُــقــصــان ٿــــو ٿــــئي،
- تنھنجي ســونھن کان گر مـنھنـجــو ڌيـان بـدلـجـي وڃــي،
- گُـــل بــاغ بہ ويـــو، گُــــلــشـــن آ ڪـــٿـــي، بُــلــبُل نہ رهـــي، دل دل نہ رهــــي،
- اُلــــڪــا آســـــون پِـــياســـون پـــيارا، جــذبہ اُڌمــا بِـکـري پــيا هــن،
- مِـــلــي نـــٿـــي اهـــڙي خُوشــي، جھڙي مــلـــي عـــذابـــن ۾،
- هـــو ڌِيــــان نـــــٿــو ڌاري، مــــان کـــــولـــــي ٻُــــــڌايـــــان ڇـــــو؟
- نہ زنــدگـي ۾ بــندگــي، نہ لُــطـف نہ مــزو ڪــو مـنـٺار کــان ســواءِ،
- ڏِسي ناز نوان هي تنھنجا، منھنجي دِلڙي ٽُٽي پـوندي،
- جا جيون آ واري لڳي، هر پل سا پياري لڳي،
- نہ تون ڇيڙ مون کي، مان خاموش آهيان،
- ڪا ياد اچي وئي ايندي ايندي، مجنون پاڳل ٿيندي ٿيندي،
- ڪنڊن تي موسم جو اثر ڪونہ ٿيندو،
- تُنھنجي اک جي نِشاني سان، هي ظلم ٿيو برپا،
- سانوڻ هن ۾ ساجن سائين، ساٿ ڏجو من دل ڪا ٺري،
- جيڪو وقت توسان گذاري سگهياسين
- گُذري ٿو وقت جدائي جو پر، اهنجو ۽ ابتر ٿو گُذري،
- تنھنجي سادگي اي دلجبين، دل کي وڻي ٿي خوب تر،
- اچن جي سور سِر نِسري، صبر هر حال ڪرڻي پئي،
- اٿم غم شھيدن جو علي اصغر ۽ علي اڪبر جو يارو!
- لِک ڪو غزل تون اهڙو، جنھن جو عمل ٿئي اهڙو،
- گهڻن کان گهڻو پري، تنہ ا رهڻو ٿو پوي،
- ويا ويچارا وڏا مري، سي ولر وڳر ها محبتي،
- سچ چوڻ مجبوري منھنجي،
- جيڪو دم دنيا ۾ گذاري سگهياسين،
- ¬
- ڪيئن ڪجن ڪي، قرب جون واري وڏيون وضاحتون،
- فِرعون توکي للڪاريو ٿم ۽ پنھنجو حق سڀ ساريو ٿم،
- اسان سان خُدا سئون، وڏائي ڇڏي ڏي،
- حيلا وسيلا هلائي ٿڪاسين،
- تاڻ خنجر، بي خوف آهيان، مقدر شهادت يقين ٿم،
- تُنھنجي دغا بہ وفا ٿيڻ لڳي ۽ وِھہ بہ دوا ٿيڻ لڳي،
- اي خُدا تون بچاءِ، شھر نہ منھنجو ڪنگال ٿئي
- حُسن جي تئو تپش کان گم، جلي جندڙي عذابن ۾.
- ذڪر منھنجو محفل ۾، ڪرڻ ڇو ڇڏي ڏنئي؟
- اندر جي ڳالھہ دل وارا، ڇپائڻ دل ۾ ڇو گهرجي؟
- منھنجي واتان رت پيو وري، تون غير سان گم شم آن،
- پرين پيار جو ڪو طريقو ٻڌايو
- اڄ پرين ڏس دام دل سان ڪيئن ٺھي و؟
- اچرج آهي حيرت مون کي رات سڄڻ ڪا ترسيو ڪونہ ،
- بي چين صبر ۽ هي زخم تہ بس ياعلي مدد!
- چريا ٿي يار پرکياسين، وڏا وينجهار پرکياسين،
- سمجهين تہ ماڻھون آهيان مکڻ
- لالچ رکيئي سنگت ۾، اُلفت نہ ٿي رهي،
- هجي ڪير جو هاڻي توکي چوي، هن لاش کي هٿ ڏئي اُٿار کڻي
- ڏکن سورن ۽ صدمن ۾ ڪي ئي سال ڪاٽيا ٿم،
- وڃان ٿو يار ڏي موٽي، گهر پنھنجي ويھڻ ڪونھي،
- توسان سودو دل جو ٿيو آ، پرين ڌيان ڏيندو ڪر،
- بس خدا جو قسم الائي ڇا ٿو ٿئي،
- هر ڳالھ کي مڃان ٿو، مگر غير سان ڇڏي ڏي گهمڻ.
- تنھنجي جفا جي انتھا ٿي وئي،
- پنھنجي پيار جي پيارا پارت ٿئي، هڪ تون ٿو ٻڌين ٻيو مان ٿو ٻڌان،
- ڪيئن ڪيان، ڪاڏي وڃان، جيون جو رنگ بکري ويو،
- پيار ۾ پرچڻ رسڻ نبريو نہ ٿيو،
- هن زمين ۽ فلڪ سان دل وئي ٽُٽي،
- دلبر جو دل کسي ويو، دلدار ايندي ايندي،
- دلربا دولاب سان دل کي ڦُري ڇو ٿو وڃين؟
- تو مون کان ڇڄي، منھنجو نقصان ڪيئي ڪهڙو؟
- پٿر تي پاڻي جو اثر نيٺ ٿيندو،
- سونھن دل تي ڏاڍو اثر ٿي ڪري،
- ڪيئن ڇني وئين يار ياري مون کان؟
- اک جو اک سان دوبدو سودو نہ ڪر،
- تنھنجي اک جو ڪُٺل آهيان، هڪ تار تڳي نہ سگهان
- زماني کي ڏسو جاچي ۽ پنھنجا اتوار پڻ جاچيو،
- اڄ بھارون بي ميارون ٿي ويون،
- چاندني سان وهجان جيڪر
- اغيار ڪل اعتبار سان، اڄ يار ٿيندا ٿا وڃن
- دل اڙئي تہ ڇڏائي وٺ،
- تنھنجا منھنجا خيال ٻاراڻا،
- مجبور آهيان، مون کي سڏي، ڇو ڀلا سزا ٿا ڏيو،
- اهي ناز تنھنجا پنھنجي سر تي مان سھندو رهندس،
- هڪ بار يار ايندين، هر بار آهيان نوڪر،
- اوهان جي حُسن جو اثر ٿو پوي،
- مُرڪڻ سان پوپٽيون نچائين ٿو سامھون، تہ چمڙين جي موسم ۾ بادل پيو ٿو برسي
- ڪري ناز سڄڻ ڪيئن نہ اري ٿو،
- ڪجهہ بڻجان پيو، بڻجڻ کان اڳي هي پنھنجي بناوت گم ٿي وئي،
- دل خدا جي واسطي، ڳڻتي نہ ڪر،
- تون پاڻ لاءِ آهين نرم اي ناز وارا ناتوان،
- حقيقت پڇي هٽائي ڇڏيو ٿا،
- فضا ۾ ڦيريون ڏيندڙ هڪڙو شِڪرو يا شهباز هجان،
- اوهان ساڻ منھنجي محبت وڌي وئي،
- ڇو راھ پنھنجي تو مون کان، جُدا ڪري ڇڏي،
- مُئي کي اٿارڻ عجب دلبري آ،
- ڏکن سورن ۽ صدمن ۾ ڪي ئي سال ڪاٽيا ٿم،
- دوستن ۾ دغا ۽ داغدار دوستي
- سڪ سور درد غم جي ڪري ڪمزور ٿي ويو آهيان،
- ٻڌي ٻانہ ون ڪيان دانہ ون، لکيڻا لال هيڏي آ.
- دل جو زخم نہ ٿو ڀرجي، ڇا ڪجي؟
- ساوڪ جي ڳلي لاءِ، خزان جو خنجر تيار نہ ڪر،
- توسان هڪ خوشي خاطر عمر گُذري سڄي اهنجي،
- بي وفا جي چال جي تون ڳڻتي نہ ڪر،
- هاڻي ڪابہ حسرت ڪانھي، نفرت ڪانھي محبت ڪانھي
- بي وس بنايو مون کي صنم، مِنٿ ڪا مڃي ئي نہ ٿو،
- زخم چاڪ چِڪندا نہ ڇڏجو،
- عيب ڏِسي ڍولِيا ڍڪي ڇڏجان
- ڪر دريافت رُوپ اِلاهي، دِل دي دُنيا آباد رک.
- سچي مُحبت سجائڻ لاءِ ڪيا زماني ظُلم ڪيڏا.
- بي وفا مظلوم کي مار ڇڏيو تو،
- ٻڙڪ ٻاهر نہ ٻُڌائجو،
- پاڙون اسان جون، پٽي ٿو وجهين تون،
- ڪا اچانڪ اوچتي وئي دل اڙي،
- ڪچڙا رنگ جوڀن جا، سادا جذبا يادون ڍير،
- محمّد جي صدقي ڌڻي پاڪ پرور،
- چولي تي چترڪاري، غور و فڪر ڪرائي ٿي،
- پُڇين ٿو ڏسيان ٿو، ها مان ڏسيندس،
- مشڪل ۾ دل اچي وئي اجائي
- گهمين جي غير سان پيو گهم، پنھنجن کي ڇڏي ڏي تون،
- اڄ ڪلھ پيا هن نڪري، فيشن نوان نوان.
- حسرت دل جي ڪينَ ٻُڌا، اٿئي اگر دنيا ۾ رهڻو.
- کول کيسو خرچ ڪر نہ تہ ڀڄ حُسن جي بازار کان،
- ساڳيو ڪم توهان جو اسان پيا ڪنداسون
- شعر سو جو اچي ڳائڻ، رڌم ۽ سُر ڌُن ۾ هجي
- رحم جي نظر ڪا عنايت ڪندو ڪر،
- هي منھنجو هڏ ماس کان جُدا ڇو ٿو ڪرين؟
- برق جُگنو مهتاب مُصفيٰ روشني،
- چريا ٿي يار پرکياسين،
- تقدير جو طوفان اهڙو گهليو، ويا دل جي درياء جا ڪنارا ٽُٽي،
- درد آ دل ۾ مٺا، دلگير دل ٿي لُڇي لُڇي،
- اسان جي ياد ۾ روئي، اسان کي ڪو سنڀاريندوڌ،
- سانوڻ ساجن سونھن سنواري، ساعت توري سري نہ ٿي،
- سچي مُحبت سجائڻ لاءِ ڪيا زماني ظُلم ڪيڏا.
- بي وفا مظلوم کي مار ڇڏيو تو،
- سرن جي سنگن تي، ماکي جي ملھاري،
- مڙئي وتان هم ساھ تڳيندا، لوڪ ڪنون لڪدا،
- بي درد زماني کان، هي انصاف ٿيندو ويو،
- سامھون کڻ نظر تون، مرڻ جي گهڙي آ،
- دُکي دل دوڙائي لاشڪ ڏٺوسين،
- نڀاڳو تون نڀاڳو مان، نڀاڳن جي دنيا جاڳي،
- نڀاڳو تون نڀاڳو مان، سڄي دنيا نڀاڳي آ،
- پيار جا معصوم جذبا، رفت حُسن جنھن جي وڻي،
- هن عشق و حسن جي جنگ وئي لڳي، ڪوئي ڪاڏي ڀڳو ڪوئي ڪاڏي ڀڳو،
- هن جڳ مٿي جيڪي جيا، سي ويا مري نہ آيا وري،
- برسات جي ٿڌڙي هوا ۾ ڪا رُوح کي راحت اٿئي
- پِرتيون بھارون پيار مان، اڄ يار گهر مھمان ٿيو،
- دل ۾ هلچل ڇو مچي وئي؟
- گهر ويٺي ماريو ٿا، ڪاوڙ سان نہ اريو ٿا،
- رستي ويندي جي چنبڙيو، ڍينگهر نہ ٿو سُڃاپي،
- چون ٿا شعر اهڙو چئو، جنھن ۾ تعمير دولت ٿئي،
- هِن زماني ۾ تون ظالم، ظُلم ڪري پڇتائيندين پوءِ،
- پِرين جي پيار جي مون کان، حقيقت ٿو پُڇين ڪهڙي؟
- ڪر خيال بنده غافِل، هي نِنڊ اجائي ٿئي،
- اڄ عيد آ، هرڪو خوشگوار ڏِٺم آدمي،
- آرام هت ڪين ايندو، ڪنھن ڏُور ولايت وڃبو،
- بَي ادب ڀاڙي، ڪڏهن بہ عشق ۾ وڍجي نہ ٿو،
- نوڪري حڪومت سند، نہ ٿي ملي غريب کي،
- اڄ سڄڻ هڪ ڳالھہ ڪر، عاشق اوهانجو ڪير آ،
- مون گهڻوئي ڪجهہ ڪيو، تقدير جو ڪم ڇا ڪيان؟
- سچ چوائين جي سُڻين، اڄ ڀوڳ جهيڙي جي مُنڍ اٿئي،
- آهيان مان مسافر سفر م اڪيلو،
- ٻِنھي جهانن کان نِرالي، نئي هجي ننگري سفا،
- جو ڪري ٿو ياد ڪجهہ، ميراث اُن جي سا اُها،
- ساگر ۾ جيترو پاڻي گهانگهر ۾ ڀري نٿو سگهان،
- محبت جون ڦري لاهون،
- محبوب اڄ بھارون واپس وري جي آيون،
- جيڪي ماڻھوءَ جِتي ويھي اگر جي ڪن گِلا منھنجي،
- مون کي پنھنجي ڌڻي جو قسم، ويو وسري دنيا جو ڪم،
- وقت زمانو بچپن جو، رنگين بھارن وانگر هو،
- گڏ سفر زندگي جو، ضروري ڪونھي پيارا،
- بھارن ۾ خوشبو، نہ تارن ۾ چمڪ،
- ڀلو ٿيو چڱو ٿيو جُڙي کي آ جس،
- نئين جواني، نئين وهي، ساڻ تون شھر نہ ڇڏ،
- سائين ميڏا اڄ تون ڪيوين آ پھتئين،
- تو ڪئي توکي ڦٻي، تنھنجي ڪنڌ ۾ پئي ٺڳي ڙي،
- دل چيو تہ تنھنجي حُسن تي لکجي غزل،
- هانۡ ڪپي پوءِ اُڇلين ڇو ٿو؟
- دل وئي لڳي آ جنھن سان، سو ڀائي کڻي نہ ڀائَي،
- پاڻ پنھنجا عيب جاچ، پوءِ اڳئي تي ڇوھہ ڇنڊ،
- مون کي منھنجي خبر ڪائي ڪانھي مِٺا ۽ ياد نہ ٻيا ڪم ڪار صنم،
- ويران دل جو شھر ٿا ڪيو،
- تاريخ جي ريشم پردي ۾، پنا پيار جا ويڙھ تہ ويڙهيون ٿا،
- ڪنھن جي گلا نہ ڪر، تون خوار نہ ٿي،
- دربدر آهيان مان اڄ، مجبور ۽ بي وس لاچار،
- دغا باز دلبر اڪثر رهايو،
- مُنھنجي دوا تو ڪانہ ڪئي، ٻيو ڇا مِليو؟
- چانھ جي پِيالي، سيراٽي جو، غريب ماڻھو کي گهر گهرجي،
- ٿا مرضي رکو پرين پنھنجي، مون کي جيئن بہ پرين سمجهو،
- اٿم تلاش روزي جي، بس هلچل آ زماني جي،
- گُل آ ٽڙيو گلاب جو خوشبو ٿي سنسار ۾،
- وري ڏينھن آيا وري ساڳيا سانوڻ،
- مون ڏي تنھنجي دل وري ئي نہ ٿي،
- حقيقت کي پڇي محسوس تہ ڪر،
- اچين ٿو يار جي سامھون اچڻ جو عجب رنگ آ،
- تڏي تي جو عزت نہ ڪري تہ انھي سان ياري نہ رک،
- اردو غزل
- ہزار غلطی کی لیکن، کی توبہ یہ آخر ادا کیسی؟
- خدا جانے کیا ہوگا رقیبوں کا بڑا لشکر،
- اعتقاد تو ہے مگر مفلسی غریبی میں سواۓ درد پر اثر تو ہے،
- پوچھتے ہو تو کیا؟ اب بزم میں وہ مزا نہ رہا،
- لادوا کیا ہے اس مرض کو وہ طبیب آخر کیا کرے؟
- ہوا تھا ناداں ایک احمق، سمجه نہ سکا محبت میری،
- نہ پوچھ داستان میری، کہ کشمکش زندگانی مر مر کے کاٹی ہے،
- ٹوٹی قسمت کہیں نہ دیکھا کہا کہ وہ وعراں نہیں،
- رقیب پہ دیتے تھے گِلا کہ محبت کا یہ دشمن ہے،
- میت ہو گئی دفن میری، وہ بھی مقام پر آئے ہیں،
- زخم سینہ بِسمل کیا، دکھائوں گا زخم اللہ کے آگے،
- ہم جو کچھ بھی اب کلرتے ہیں، ان سے کچھ کچھ ڈرتے ہیں،
- میری قبر پہ نہ آنا گر آنا تو سنگدل نہ لانا،
- میری تقدیر نہ جانے خدا کیسی لکھی ہے،
- نظم
- اي هم نواهم ساٿيو، تاريخ پنھنجي جاچيو
- سورن ۽ صدمن ۾ اسان تہ ڪينَ لَکايو آ
- عِلم سان ڪُفر کي نِوائي سگهون ٿا،
- سنڌ ڌرتي جا سڀئي شاعر ڪاتب ۽ اديب
- ڏُکن جي ڪريان ڳالھہ ڪهڙي، عجب منھنجو فسانو آ،
- وقت بدل ٿيندو مگر
- محبت هڪ سخاوت آ، ڌراوت آ، شرافت آ،
- اچڻ جو اوهان ڏي بنايم بھانو،
- مون کي شھر جي آب هوا وڻي ٿي،
- اِهو مٽڪو مٿي تي جيڏين سان،
- تنھنجي پيار کي پرکي يار ڇڏيم،
- دل پيارا پري نہ ٿي پاسو ڏئي،
- گيت
- پرين پيار پنھنجي جي عجب آ ڪهاڻي
- گڏجي غيرن سان نہ گُذار،
- مٿان ٿي ڪِريس مون کي جڏهن نياپو مِليو،
- جهڻڪ ڏنئي، جُوءِ ڇڏيم، پوءِ بہ مِٺا مون تي ڪاوڙ ٿئي،
- اچي رات رهئين برسات ۾،
- اهو بي وقت هو، گڏ گُذاريئي،
- صلاح ڏيوو ساٿي، ميڏا جيءُ جِگر سڙدا،
- خُدا جو ٿئي نالو مونکان جُدا تون نہ ٿي،
- خدا سڪ اوهان جي سيني ۾ آ اوتي
- خُدا جو ٿئي نالو مونکان جُدا تون نہ ٿي،
- دل جو سواد ياري آ،
- مٿان ٿي ڪِريس مون کي جڏهن نياپو مِليو،
- ڦتڪندي فٽجي پيا ناسور ۽ گهرا زخم،
- ٻاراڻو مزاج مون سان هلندو نہ ڪر خُدارا.
- تنھنجي ڳوٺ ۾ آهيان مزيدار ماڻھو،
- جواني ۾ سُڃاتوَ نہ ، هاڻي يار ڇو ٿا ٿيو؟
- زندگي برباد ڪيئي، بي وفا شابس ٿئي،
- مون سان ايڏي نہ ڪر بي خطا تون جفا،
- هن سنڌ جي ڌرتي لاءِ قُربان ڪندس سِر کي،
- مارين تون مران مان، مُناسب لڳي ٿو،
- اي دوست دل کڻي وئين، ڇا مون کي ڏنئي،
- مِلي وڃ تون پيارا، ٻانہ ون ٻَڌانۡ ٿو،
- جِسم جي طاقت، رُوح جي راحت دلبر وئي آ ڇڏائي،
- بي قراري جان ۾، جيءُ نِماڻو ٿو جُکي،
- اچ تہ پيارا طئي ڪيون هي پيار جو مُفاصلو،
- سھڻا شابس هُجئي، تون پُڇين ئي نہ ٿو.
- پيا پور مون کي اڄ آڌي رات تنھنجا،
- پيار پنھنجو پرين آهي ڪڪر جي ڪڻي،
- دل جَي ڪنھن سان اڙئي، ڪا خبر سُڌ پوئيڌ،
- اهڙو واءُ دلبر وري آ وريو ڪو،
- پيارا پيارا، پيارا پرين دل پيار ۾ نہ توکي وساري،
- حال منھنجو اِهو آ، جيڪو ٿو ڏِسين،
- ڪو ڦتڪي مري نہ نہ ارين،
- مٺا مون کي تنھنجون شب روز سارون،
- ڪانہ بارش وري ڇونہ بادل ٺھي ا،
- تنھنجي واعدي مٿان اِعتبار ڪيم،
- زندگي برباد ڪيئي، بي وفا شابس ٿئي،
- هڪ ظلم زماني جو، ٻيو يار رُسي ويو آ،
- سائين ميڏا اڄ تون ڪِيوين آ پھتئين،
- ڪَافِيُون
- مون کي ياد پون پنھنجا ماروئڙا
- ٿر جي ٿڌڙي هوا ۾، وُٺي مينھن موٽان،
- ڪنھن کان ڪهڙيون پڇان تنھنجون ڳالھيون،
- منھنجي اباڻن مٿان مينھن وسن ٿا پيا،
- رُت سانوڻ سونھن سجائي، ميڪون ماريا صنم دِي جُدائي،
- ڏِس خيال اندر جو کولي، تنھنجي روح ۾ رب ٿو ٻولي،
- جڏِي جِنس منھنجي ۽ اعليٰ اوهين،
- ٽُٽي دل وئي، ٻي سدا ڪانہ ٿيندي،
- کِلندي سڄڻ کيڪار سان، اڄ خان سڀ کاري وڌئي،
- صنم ويو، وري بس پُڇڻ ڪونہ آيو،
- ڪونہ اڃان ڪو آيو، نہ آيو نہ آيو آخر دلبر درد سڄڻ تو رسايو.
- گهري نظر سان نہ ار، سڄڻ تنھنجي سيني ۾،
- ظلم زياده زوراور ٿو ضعيفن سان ڪري زوري،
- منھنجا سھڻا سڄڻ پيو ٿو ماڻا ڪرين،
- دُکي دل جي گهڙي گذري ئي نہ ٿي،
- اي مِٺا ڪنھن کان ٻُڌان، تُنھنجيون مٺيون اڄ ڳالهڙيون،
- سڄي جان جل ڳئي بدن ٿيا بيمار،
- ڪيھا رنگ ڪتئي، ڪيھي رنگ ڪِتي يار مُسافر آندا جِي
- وايُون
- دُنيا جي مون جهڙن مُفلس ماڻهن جو آواز
- سي حرفي بحر رِندانہ
- عربي سي حرفي
- بيت
- تصوف جا بيت
- مارُئي جا بيت
- رُوح حق ۽ ســچ جا بيت
- بيتن ۾ظاهري طرح هڪ عورت جو ذڪر
- عشق مجاز جا بيت
- صنف بيت بقصئه غم درد عشق عقآب
- سرائڪي ابيات دل دردِ در بيان مَحبُوب المهتابُ
- رُباعيون
- مزاحيہ شاعري
- وڙهي پوندين وڙهي پوندس
- پئسو اسان وٽ پائي نہ آهي، آهي جام سُڃائي،
- منھنجو يار ڪِريو آ گهوڙي تان،
- مُڙس ڪِريو بصيري جي موري تان،
- سھي کي شِڪاري اچي ڪن ٿا سوڙهو،
- سِر تان حسين هٿ کڻي ڇورو ڪيئي ڇا ڪيان؟
- جيئن جهنگ جي پکي جا پر پٽي، گوڙو ڪري ويھارجي،
- ان نہ کاءَ عشق ڪر تہ خبر پوئي،
نفرت جون پاڙون پٽي ڇڏجان.
پُڄئي تہ ڪنھن سان مُحبت رک،
ڏاڍي کان رستو مَٽي ڇڏجان.
جو ڦهلائي جڳ ۾ شِرارت،
رستو ان کان ڪَٽي ڇڏجان.
اي دلبر مران جي در تنھنجي،
لاش لوڙ ۾ لٽي ڇڏجان.
امن جو شعر سادو آ پر،
سوچ پنھنجي ۾ رکي ڇڏجان.