هجي ڪير جو هاڻي توکي چوي، هن لاش کي هٿ ڏئي اُٿار کڻي
هن بي وس کي ٿوري ٽيڪ ڏئي، پنھنجي پيرن تي تون بيھار کڻي.
مان آهيان ڇا ۽ ڇا ٿو ٿئي؟ مان ناهيان پوءِ ڪجهہ ناهي مِٺا،
هي جو ڪُجهہ آ، آهي توسان ٻڌل، مُئي دل کي صنم تون جِيار کڻي
هي سج جو هڪ پل اوکو اٿم، سڄو ڏينھن گُذري تہ گُذري ويندم،
هي گُذارو آ ڪو عجيب گُذر، هن رستي تان تون گُذار کڻي.
واتئون رت ٿي وَري، مان ورِي نہ سگهيس جنھن راھ تي مون کي ورڻو هو،
جنھن راھ تي غير کي ڳارَي سگهان، تون پاڻهي ڏي پنھنجو پيار کڻي.
اڃان ڪونہ آئين، هي ڇا آهي ڀلا؟ هي ڇا ٿو ڪرين، هي ڪِهڙو ظلم؟
هي ناحق آ، ڏاڍو ڏاڍ مِٺا، ان کان ڀلو پنھنجي مانجهي امن کي مار کڻ.