جيڪو وقت توسان گذاري سگهياسين
گهڙي پل پهر سو نہ وساري سگهياسين
چيو دل چُمي ڏيان صنم جي لبن تي،
اِهو سج اولھہ کان نہ اُڀاري سگهياسين.
جيئڻ ڪاڻ مون جيڏيون وڏا وس ڪيا پر،
لکيل انگ ازل جو، نہ ٽاري سگهياسين.
تاريم تار مان ٻيڙي، سا ڪناري جي ڀر سان،
ٻُڏي وئي هٿن مان، نہ تاري سگهياسين.
مرڻ کان پوءِ زندگي من ڪا ملي پئي،
جيئرو جيءُ دنيا ۾، نہ جِياري سگهياسين.
اِمن چانگ مانجهي هن ٻرڻ درد ٻاريا،
ٻرياسين گهڻو پر، نہ ٻاري سگهياسين.