شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

اسان جي ياد ۾ روئي، اسان کي ڪو سنڀاريندوڌ،

اسان جي ياد ۾ روئي، اسان کي ڪو سنڀاريندوڌ،
مري ويندس مرڻ کان پوء، اسان کي ڇو سنڀاريندو.
اٿم هي حال هيڻا ڏس هزارن کي خبر آهي،
مگر هن کي خبر ناهي، اڄ کان پوء سنڀاريندو.
جڏهن هي جيءُ اجڙيو ٿي، تڏهن تنھن پل وري ها هُو،
اهو لاغرض بي پرواھ، ڀلا تون چئو سنڀاريندو.
مٺا بس ٿي صنم راضي، قسم توکي وسارا ڇڏ،
وسريو ٿي وساري جو، وسارو سو سنڀاريندو.
وزن ڇاجو بحر ڇاجو بھاري وٺ امن دل جي،
چوڻ چارو ڇڏي ڏي تون، نہ تون رڙ رو سنڀاريندو.