شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

عـــجــــب مــــحــــبــوب ڏاڍو ٿـــــم، ڪــريـن ايـــڏي جـــفـــاداري،

عـــجــــب مــــحــــبــوب ڏاڍو ٿـــــم، ڪــريـن ايـــڏي جـــفـــاداري،
دُنــــيــا فــــانـــي، پـــرايـــو دم، ڪـــر مـــــون تــــي رحـــمــــداري.

پـــکــــي پــــرديــــس کـــان آيـــــو، ويـــٺـــو ٿــو وڻ مــٿان ٻــولـي،
نہ هــڪ ڏيـنھن پـکي هــونــدو، نــڪــا وڻ جــي سـاڳــي ٽــاري.

چــمـن ۾ گُــل گُــلابــي تــون، وڏي هِــڪ نــاز ســان جُهـومـين،
هــــي چـــنــد ڏيــنھن بھاري آ، ســدا رهـــندي نہ گُــلــڪـــاري.

جــلــي ٿــي شــمــع پـل پـل پــريــن جــي خــوب مــحـــفـــل ٿـــئي،
مـگــر مــقـبول وڃــجـي ڪـيـئــن، ڪــانھي ڪـائــي قـــدرداري.

چـــمـــن جـــو رنـــگ آ سھڻــو، مـــٿـــان بـــادل بہ بــــرســـيـــل آ،
ٽِـــــڙيــــــل غُـــنـــــچه بــــاغـــيــچــــن ۾، ڏاڍو آ چــــــاھہ چـــــوڌاري.

ڇــڏائـڻ جـي ڪـريـن ڪـوشـش، اِمـن ڦتـڪڻ سـان ڦـاسين ٿو،
هـڪ رقـــيــبن جـــي رنـــجـــش ڏاڍي، حــيلا ڪـــن ٿــا هـــرواري.