شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

هي منھنجو هڏ ماس کان جُدا ڇو ٿو ڪرين؟

هي منھنجو هڏ ماس کان جُدا ڇو ٿو ڪرين؟
مون کان پري ۽ غير سان گڏ، ايڏي دغا ڇو ٿو ڪرين؟
افسوس ! سمنڊ جي تري ۾ رهيم تو لاءِ موتي بنجي،
پوءِ بہ مون لاءِ ڪس ۽ ڪانجهي جي فتويٰ ڇو ٿو ڪرين؟
تو ۾ ڪرامت، تو ۾ معجزو، سونھن جو آ صنم،
مون جهڙي بيمار کي، لادوا ڇو ٿو ڪرين؟
غيرن جو دلاسو داءَ لاءِ ڪافي اٿئي هاڻ،
جعلي ماڻهن جي جهرمر تي وهوا ڇو ٿو ڪرين؟
ڪير مان، ڪير تون ۽ ڇا پنھنجي محبت سڄڻ؟
پوءِ نرم گوئي ٻئي سان مون سواءِ ڇو ٿو ڪرين؟
ڏس دل ڌڙڪي ٿي، زلزلو آيو آ سھڻا،
کسي دل دڙڪا ڏيئين، هي مقرر سزا ڇو ٿو ڪرين؟
امن ٻن ڏينھن ڪاڻ، مھر وفا جي نہ ڪر کوٽ،
سڀ سھان مگر منھنجي غير سان گلا ڇو ٿو ڪرين؟