جِسم جي طاقت، رُوح جي راحت دلبر وئي آ ڇڏائي،
لنئون لڳي ڪا يار اوهان جي، سا موت برابر آهي!
ڏينھن ڏکيو ٿو گُذري اڄ ڪلھ، رات بہ روئي گُذاريان،
رهيل زمانا ياد ڪري ٿو نيڻ اکين مان هاريان،
جاني آ ڪو جيءُ جياريان، سانول واڳ ورائي.
جيءُ جُکي ٿو، خدا ڏسي ٿو، ڏک نہ ٿو ماپي،
تن من تنھنجي تابع ڪيڙم، تو وير رکيو وڌائي،
واھ واھ ڍولڻ وِک ڀري آ، سينو وٺئون ڪو ساهي.
شھر سڄي ۾، ساٿي نہ آهي جو ڏئي دِلاسا دل کي،
دل جا دلبر دور نہ رھ تون، قُرب ڪر ڪو ڪُٺل تي،
امن رنگڙو لا ڪو يار وِصل کي، وٺ تون رمز رَلائي.