جڏِي جِنس منھنجي ۽ اعليٰ اوهين،
ڏسڻ ۾ اچو ٿا نِرالا اوهين
برابر دنيا ۾ سھڻا لک گهمن،
مگر جِنس هن سان ڪٿي ٿا لڳن،
بيباڪ آهيو ۽ بالا اوهين.
رهو راضي جنھن سان، سو اڏجي وڃي،
ڇڏيو ساٿ جنھن جو، سو سٽجي وڃي،
هُجو خوش سونھن ساڻ شالا اوهين.
نسل هي نِرالو سُڃاڻو نہ ٿا،
خبر آهي مون کي، ٻيا ڄاڻو نہ ٿا،
دل جي ڏکن ۽ سورن جا ازالا اوهين.
اسان جي ڏُکن جي خبر ڪُل اٿوَ،
قسم سان چوان ٿو پڪي دل اٿوَ،
آهيو چونڊ موتين جا مالھا اوهين.
اِمن چانگ مانجهي ۽ گدا چانگ ٻئي،
اوهان جي حُسن جا ثناگر ٿئي،
سُڃاڻي ڇڏيو نام نالا اوهين